Το ...ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, προάστειο του λεκανοπεδίου της Δυτικής Αττικής και κατ' επέκταση της μεγαλούπολης που λέγεται Αθήνα, πρωτεύουσας της Ελλάδας είναι και σύμβολο ειρήνης,δημοκρατίας και "πολιτισμού" των εθνών.
Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα θα ζήσουν μέσα σ' έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Αυτά που διαδραματίζονται θα φαντάζουν σαν ένα μακρινό όνειρο και οι αγώνες ύπαρξης των κάθε λογής σημερινών ιδεολόγων θα είναι θέματα αφηγημάτων προς αποφυγή, αν και το πιο πιθανό είναι να εξαφανισθούν παντελώς από την τράπεζα γνώσης για ευνόητους λόγους.
Κάποιοι ίσως νομίσουν αν διαβάσουν αυτές τις γραμμές ότι γράφονται από κάποιον ευφάνταστο που προσπαθεί να τραβήξει το ενδιαφέρον των αναγνωστών, όμως είναι η απόλυτη και ρεαλιστική πραγματικότητα, που γίνεται άμεσα αντιληπτή από κάθε αμερόληπτο κριτή. Μάλιστα, έχω την αίσθηση πως η πραγματικότητα αυτή ίσως να είναι πολύ περισσότερο αμείλικτη και Οργουελική.
Ήδη οι αλλαγές που δρομολογούνται από τους εξουσιαστές της παγκόσμιας τάξης, μπαίνουν με τόση ταχύτητα στη ζωή μας, ώστε αδυνατούμε να τις καταλάβουμε. Πόσοι λόγου χάρη, έχουν συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ο μοναδικός αριθμός που θα έχει κάθε ένας μας και τι αυτό θα συνεπάγεται; Έχουμε αντιληφθεί πως χάνουμε και αυτή την κατ' επίφαση ελευθερία, που σήμερα απολαμβάνουμε; Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει να είσαι κάτω από συνεχή παρακολούθηση; Ακόμη και στην... τουαλέτα θα 'σαι σαν σε δημόσια θέα! Κάθε στιγμή θα γνωρίζουν πως αναπνέεις, πως περπατάς, που πηγαίνεις, πως αισθάνεσαι, τα ιατρικά δεδομένα, το χαρακτήρα σου, ακόμη και τις μύχιες σκέψεις σου θα μπορούν να προδικάσουν. Αν σήμερα αντιδρούμε για τις κάμερες, φαντασθείτε πόσο φοβερότερη θα είναι τότε η παρακολούθηση με τα μικροτσίπ, που έχουν αρχίσει να μπαίνουν στη ζωή μας.
Πριν χρόνια διάφορα δημοσιεύματα, περισσότερο ή λιγότερο προσκείμενα στη θρησκεία έγραφαν για το 666, ή το χάραγμα του σατανά, που όλοι λοιδορούσαμε και το παίρναμε για αστείο. Θεωρούσαμε ότι έστω κι αν κάποτε θα ερχόταν, θα ήταν στο πολύ μακρινό και ομιχλώδες μέλλον, οπότε δεν υπήρχε λόγος φυσικά να ασχοληθούμε από τώρα. Όμως να που, πριν να περάσει η δικιά μας γενιά, μπαίνει σε εφαρμογή και μάλλον θα το δούμε σε πλήρη χρήση.
Όπως όλα δείχνουν, στα πλαίσια της ομαλής μετάβασης και απόκτησης εμπιστοσύνης, άρχισε η χρήση του λεγόμενου τσιπ από τις τράπεζες, την αστυνομία, μεγάλες επιχειρήσεις κ.α. Δηλαδή επίκειται η γενικευμένη χρήση του μικροτσίπ, προβαλλόμενου βέβαια σαν εύχρηστου εργαλείου αφ' ενός και αφ' ετέρου σαν μηχανισμού μεγαλύτερης ασφάλειας, για τις κάθε είδους συναλλαγές μας. Αυτά συμβαίνουν τώρα, όταν οι ειδικοί λένε ότι η κάρτα με το τσιπάκι είναι λιγότερο ασφαλής από την μαγνητική, ειδικά για τις συναλλαγές με τα ΑΤΜ. Τότε ποιος ο λόγος της χρησιμοποίησής του; Και φυσικά δεν μας πείθει η αιτιολογία πως είναι για την καλυτέρευση της ζωής μας…
Όταν αυτό το θέμα το συνδυάσεις με άλλα τρελά που συμβαίνουν στον κόσμο, όπως π.χ. το νόμο που ψηφίσθηκε στην Αμερική και απαγορεύει την ιδιοκαλλιέργεια, τότε καταλαβαίνεις τι ετοιμάζουν για το μέλλον. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση βέβαια υποστηρίζει πως ο νόμος βοηθάει την ανθρώπινη υγεία, όμως είναι έτσι; Όλοι βέβαια θα σκεφθούμε ότι γίνεται προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων, αλλά πρέπει η αλήθεια να είναι κάπου αλλού και μάλλον στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπου. Δυστυχώς όλα δείχνουν πως ο άνθρωπος οδηγείται στην απόλυτη σκλαβιά κι αυτό φαίνεται αναπόφευκτο στις σημερινές συνθήκες και με την νοοτροπία που επικρατεί. Βλέπουμε π.χ. σ' όλο τον κόσμο -και εδώ στην Ελλάδα- να παίρνονται μέτρα τα οποία δείχνουν μια πειραματική κατάσταση ελέγχου των αντιδράσεων της κοινωνίας, ώστε να εγκλιματισθούμε στην ιδέα της παγκόσμιας κυβέρνησης, που πολύ ντόμπρα μας έχει μιλήσει γι αυτήν και ο πρωθυπουργός μας…
Αν λοιπόν δεν συνειδητοποιήσουμε την επερχόμενη κατάσταση και δεν αντιδράσουμε συνολικά και δυναμικά, είμαστε καταδικασμένοι (και περισσότερο οι επόμενες γενιές), να ζήσουμε στην απόλυτη σκλαβιά, δέσμιοι του ατομικού αριθμού, που θα μας ακολουθεί από τη στιγμή της γέννησής μας μέχρι το θάνατο. Το περιτύλιγμα της χαμένης ελευθερίας μας είναι εξόχως μελετημένο και επιστημονικά επιβεβλημένο, όμως αξίζουμε μια τέτοια ζωή; Το παρελθόν και η πείρα μας λέει όχι. Η ελευθερία πρέπει να είναι ο πρωταρχικός μας στόχος και αδιαπραγμάτευτη, έναντι οιουδήποτε τιμήματος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου